دستی به دعا و چشمی به امید

رمضان دعوتی است معنوی و تو میهمان عرش خدایی.
رمضان،فرصت استفاده از"نفحات رب"است.
رمضان،موسم"عبادت است و عبادت،غذای روح است.
رمضان،فصل مناجات و دعاست.و دعا،نردبان تعالی جان است.
رمضان،دوره تزکیه و تهذیب و تربیت وساختن و مقاومت کردن و تحمل نمودن و چشیدن است...
در خلوت بیداران شب زنده دار،دستی به دعا و چشمی به امید،به سوی خدای غفار بگشاییم و در شبهای قدر،بستر خواب را جمع کرده،مائده طیبات و ذکر مدایح و مرائی خاندان عصمت بگسترانیم و در نای نیاز،نجوای عارفانه سر دهیم.
رمضان را باید"آیینه"ای بسازیم،پیش رویمان،تا در آن،چهره باطن و سیمای اخلاق خویش رابه تماشا بنشینیم.
رمضان، برای ما کلاس است.در همه زمینه ها،و در رابطه با"خدا"و"خود"و"مکتب".
رمضان ماه ضیافت خدا است.خداوند میزبان است و بندگان او میهمان،و نیایش و قرب وسیله پذیرایی.و قلب های روشن،فدیه بندگان به آستان خداوند است،و دیدگان اشکبار و دل های امیدوار،سرمایه عابدان. ...